من مانده ام تنهای تنها

سه روزی می شود که رفته ای سفر و من مانده ام تنهاااا ...

روز اول که به رانندگی ات در جاده گذشت، هر چند ساعت مثل جی پی اس، موقعیتت را با پیفام اعلام می کردی و با این که من درست کنار موبایل نشسته بودم و با هر صدایی روش شیرجه می زدم اما انگار تو بعد از اس دادنت، گوشی رو غلاف می کردی و می رفتی دنبال کارت...

روز دوم در حد دو تماس 10 دقیقه ای با هم حرف زدیم. اولی را که می خواستی نظرم را درخصوص سوغاتی ام بدانی و دومی هم که بعد از چهار ساعت منتظر گذاشتنم - که بهت زنگ می زنم ... - محقق شد. جواب اس های شبانه را هم که با تاخیرهای 30 دقیقه ای می دادی و به بیشتر از 2-3 تا نرسید. جالب این بود که آخرش اصرار داشتی مزاحم نیستم!!!

امروز اما تا بعدازظهر خبری ازت نبود. لابد گردش و خرید وقت برایت نگذاشته بود. بعد از همه پیگیری هایم ، چند دقیقه ای با هم حرف زدیم. کوتاه بود چون می خواستی ناهار بخوری !!

حواله ام دادی به بعد از ناهار و خواب بعد از غذا !!! - که البته تا این لحظه که بیش از 7 ساعت گذشته، هنوز محقق نشده - 

در همان چند دقیقه کوتاه هم در جواب دلتنگی و چشم های خشک شده به صفحه موبایلم؛ با بدجنسی گفتی که لابد تنهایی ام را با حضور مهتاب و سایر دوستان پر کرده ام...........

یعنیا... اصن یه وضعی ... فقط بهت می گم خیلی بدجنسیییی!!!

یک ماه پیش که من مسافرت بودم، مدام با هم درتماس بودیم، اون هم تماس های چند ساعته. جیغ همه در آمده بود. یه بار که تلویحا بهت گفتم در حال خرید هستم این قدر شاکی شدی که زدی تو تریپ قهر. بیچاره دل من! 

نمی دونم شاید اگه سفرت یک هفته بیشتر طول بکشه اصلا یادت بره که من هم وجود داشتم...

زیر نویس: 

قرار بود از غیبتت استفاده کنم و بر روی پروژه درسی ام تمرکز کنم اما نبودنت باعث شده از صب یا مشغول وبگردی باشم یا الکی کتاب بخونم. کلا یه صفحه هم ننوشته ام.