عشق در 24 سالگی

ستاره (*)همیشه می گفت « 24 سالگی سن مهمیه.حس می کنم توی این سن برای آدم اتفاق مهمی می افتد و ...»

راست می گفت.منم حس می کردم اگر قرار باشه برای آدم اتفاقی بیفته که مسیر زندگی اش رو تغییر بده، حتما تا قبل از 24 سالگی محقق می شه. و اگر نیفته ... اونوقت یا هرگز نمی افته یا هر زمانی که رخ بده، آدم حس می کنه که دیر شده...

ستاره راست می گفت.خودش هم عجیب به این موضوع ایمان داشت. شاید برای همین بود که وقتی 25 ساله شد، غمگین هم شد. مطمئن بود که باید یه اتفاقی می افتاده که نیفتاده بود...

***

وقتی دلم رو باختم، تازه 24 ساله شده بودم.وقتی باهات آشنا شدم، وقتی خانواده ام فهمیدند که عاشق شده ام ، هنوز 24 ساله بودم.

وقتی فهمیدم هدیه گرفتن از هیچ کس به اندازه هدیه گرفتن از تو ،دیدن نظر و سلیقه تو و غافلگیری توسط تو اهمیت ندارد روزهای آخر 24 سالگی را می گذراندم.

همه این ها به کنار، وقتی اولین بار از ازدواج حرف زدی، یا وقتی بار دوم در مورد ریز ترین مسایل قبل از ازدواج هم حرف زدیم باز هم 24 ساله بودم.

می دانی ... حق کاملا با ستاره بود. 24 سالگی سن مهمیه. اون قدر که واقعا دلم می خواست مهمترین اتفاقات زندگی ام توی این سن بیفته...

زیر نوشت:

هفته پیش این موقع، شنیدنی ها شنیده بودم و گفتنی ها را نیز گفته... امروز 6 روز از 25 سالگی ام می گذرد...